Na początku można jedynie przewidywać skutki podwyższonego cholesterolu po wykonaniu odpowiednich badań laboratoryjnych. Dopiero, gdy nasze naczynia są zwężone w trzech czwartych obserwujemy adekwatne skutki. Oznacza to, iż narasta duszność, początkowo przy wysiłkach, zaś później widoczna jest również podczas odpoczynku. Ponadto zmniejszona jest wydolność organizmu, a mianowicie wcześniej wejście na trzecie piętro nie sprawiało nam trudności, a teraz pierwsze piętro jest nie lada wyczynem. Takie stadium choroby mówi już nie tylko o podwyższonym cholesterolu ale o zaawansowanej chorobie zwanej miażdżycą. Oprócz miażdżycy wysoki poziom cholesterolu wiąże się z poważnymi zaburzeniami zdrowia, takimi jak dusznica, zawał czy udar. Sam cholesterol nie wpływa bezpośrednio na możliwe powikłania. Zwężenie tętnic jest przyczyną chorób układu krążenia, jednakże przyczyną zwężonych tętnic jest nic innego jak zalegający w nich cholesterol.

Powikłania podwyższonego cholesterolu

Najczęstszym powikłaniem podwyższonego cholesterolu we krwi jest miażdżyca. Obecnie jest zaliczana do grupy chorób cywilizacyjnych. Polega ona na tworzeniu się wewnątrz światła naczynia blaszek miażdżycowych, które są zbudowane między innymi z cholesterolu. Ich gromadzenie się powoduje zwężenie naczyń oraz ograniczenie ich przepustowości. Blaszki miażdżycowe nie powstają z dnia na dzień. Powstają one w wyniku wieloletnich procesów zachodzących w organizmie ludzkim. Szczególnym rodzajem płytek miażdżycowych są te, które mają predyspozycje do wytwarzania stanu zapalnego. Dochodzi wówczas do pęknięcia takiej płytki a co za tym idzie do automatycznego pobudzenia układu krzepnięcia krwi. W miejscu takiego pęknięcia powstaje wtedy zakrzep, który może nawet całkowicie zamknąć światło naczynia. Miażdżyca jest choroba niewyleczalną. Nasze postępowanie może jedynie ograniczyć jej rozwój do minimum oraz zapobiec jej powikłaniom, tak trudnym do leczenia. Można to osiągnąć poprzez ograniczenie konsumpcji posiłków bogatych w nasycone tłuszcze zwierzęce oraz zminimalizowanie stosowanie używek do zera. Ponadto niezmiernie ważnym czynnikiem obniżającym postęp miażdżycy jest aktywność fizyczna, zmniejszająca ilość cholesterolu LDL we krwi.

Choroba wieńcowa jako powikłanie wysokiego cholesterolu

Drugim co do częstości występowania skutkiem podwyższonego poziomu cholesterolu we krwi jest choroba wieńcowa. Dotyczy ona naczyń wieńcowych, czyli tych które są odpowiedzialne za doprowadzenie krwi do mięśnia sercowego. Ponadto dbają one o prawidłowe odżywienie mięśnia sercowego. W wyniku odkładania się cholesterolu dochodzi do co raz większego zwężenia naczyń wieńcowych, co powoduje ograniczenie dopływu krwi do serca. Niedokrwienie serca często jest oceniane przez pacjentów jako ból zlokalizowany pod mostkiem narastający przy wysiłku fizycznym oraz sytuacjach stresogennych. Taki stan określany jest medycznie jako dusznica bolesna. Dalsze niedotlenienie i niedokrwienie serca prowadzi do zawału mięśnia sercowego, a w najgorszych przypadkach do śmierci.

Równie często co atak serca może pojawić się udar mózgu. Można nawet stwierdzić, że co raz częściej łóżka szpitalne na oddziałach neurologicznych są zajmowane wyłącznie przez osoby po udarach. Co to takiego udar? Jest to nagłe upośledzenie przepływu krwi przez naczynia mózgowe, co w konsekwencji prowadzi do niedokrwienia określonego obszaru mózgowego zaopatrywanego przez zatkaną tętnicę. Sam cholesterol nie jest przyczyną bezpośrednią występowania udarów, ale jak już wiemy wysoki cholesterol nieleczony przez wiele lat prowadzi do rozwoju tak zwanego „cichego zabójcy” czyli miażdżycy. Narastające zmiany miażdżycowe w obrębie tętnic mózgowych mogą powodować powstawanie zakrzepów w obrębie tych tętnic. Taki zakrzep, który powstał w obrębie dużej tętnicy może zostać przeniesiony do tętniczki o znacznie mniejszym przekroju, a co za tym idzie całkowicie zamknąć światło naczynia tworząc tak zwany zator. Ponadto zmienione miażdżycowo naczynie traci swoją elastyczność i łatwiej ulega uszkodzeniom doprowadzając do krwawienia śródmózgowego lub podpajęczynówkowego. Należy pamiętać, iż każdy niedowład jest bardzo poważną i ciężką do leczenia chorobą.