Badanie cholesterolu obejmuje głównie wykonanie badania morfologicznego krwi. Często warunkiem wykonania badania jest niejedzenie przez 12 godzin przed badaniem. Umożliwia to organizmowi strawienie wszystkich spożytych produktów do tego stopnia, aby nie miały wpływu na wynik testu.

Pobrana próbka jest wykorzystana do oznaczenia „złego” cholesterolu, czyli LDL, „dobrego cholesterolu” zwanego HDL oraz trójglicerydów.

Po raz pierwszy badanie powinno być wykonywanie w 20 roku życia, a potem co 3-4 lata jeżeli utrzymuje się on w normie. Osobom starszym oraz kobietom po menopauzie zaleca się wykonywanie badania biochemicznego krwi raz do roku, w celach kontrolnych.

W badaniach występują takie określenia jak cholesterol całkowity, LDL oraz HDL. Mianem cholesterolu całkowitego określa się całkowitą ilość cholesterolu w osoczu krwi mierzoną w miligramach cholesterolu na decylitr krwi. Podczas pobierania próbki od osoby będącej na czczo, zwykle 60% znajduje się we frakcji LDL, a jedynie 30% we frakcji HDL. Ostatnie 10 % są to zwykle VLDL, czyli prebeta- lipoproteiny. Cholesterol zawarty w osoczu jest pochodzenia zarówno endogennego jak i egzogennego, czyli pobieranego wraz z pokarmami.

Kontrola jest bardzo ważna!

Bardzo ważne jest kontrolowanie zarówno „dobrego” jak i „złego” cholesterolu oraz porównywanie otrzymanych wartości do ogólnie przyjętych norm. Jeżeli otrzymane wyniki odbiegają od wartości optymalnych należy bezzwłocznie rozpocząć pracę nad sobą. Oznacza to, iż w początkowym stadium nie jest konieczne stosowanie leczenia farmakologicznego, gdyż dobrze dobrana dieta oraz aktywność fizyczna mogą pomóc w ustabilizowaniu wartości cholesterolu. Jeżeli występują jakiekolwiek problemy w ułożeniu zbilansowanej diety powinniśmy się udać do lekarza dietetyka, który odpowiednio dobierze ją ze względu na wiek, stosunek masy do wzrostu oraz stężenia cholesterolu.